dinsdag 10 maart 2015

prentje en de boot

Vroeger wilde ik zo zijn als 'iedereen'. Dat mislukte jammerlijk.
Daarna besloot ik mezelf te zijn. Dat lukt, soms.

Ik ontdekte dat ik nog vaak leef in de ogen van de ander. Vindt u me leuk, dan voel ik me leuk.
Pas dan geloof ik dat ik leuk bén.
Daarmee geef ik het heft uit handen.
Ik probeer in te zien dat ik de kapitein ben van mijn eigen schip.

Dan vaar ik maar eens tegen een rotsblok op. Die zijn er niet voor niets.
Als ik alle rotsblokken omzeil, leer ik ook niet dat mijn boot goed kan drijven.
Dat ik mijn eigen koers kan uitzetten.
Dat eigenwaarde niet voor niets zo heet.
Hoe kan je nu eigenwaarde uit een ander halen?
Het heet niet voor niets zo. Het werkt alleen maar als het uit je 'eigen' komt.

Net als zelfvertrouwen. Ook dat kan een ander je niet geven.
Anders was het wel 'andervertrouwen' genoemd.

Ik ben van nature bang aangelegd.
Daarom probeer ik zo onbevreesd mogelijk te leven.

6 opmerkingen:

  1. Zelfvertrouwen, dat is geen gemakkelijke, een kwestie van vallen en weer opstaan als je het mij vraagt.
    Wel iets wat gemakkelijker gaat met het ouder worden... denk ik......met de tijd lap ik gemakkelijker de mening van een ander aan mijn laars of in ieder geval de mening van mensen waar ik geen band mee heb....
    Je hebt het weer knap op papier gezet in ieder geval. X

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Prachtig geschreven! Heel herkenbaar... Ik hoop ook dat ik die angst ooit wat meer kan laten 'varen'!
    xx

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Helemaal ik! Herkenbaar tot en met! Wat ben jij een wijze zeeman :)

    BeantwoordenVerwijderen