vrijdag 29 juni 2012

prentje en de bloemetjes

Na een lange werkdag kwam ik thuis gisteren.
'Kijk eens mama, wat ik voor je heb geplukt uit de tuin!'

Voor me stond Zoon met een miniboeketje. Hij was met zijn klas naar 'de tuinen' geweest, een tuincomplex waar de kinderen leren dat sla niet in Albert Heijn groeit.
'Ik heb ook een cracker met kruidenboter gegeten. Met kruiden uit de tuin! Weet je wel hoe heerlijk dat is!'
Verbaasd kijk ik naar Zoon, die normaal alleen maar tosti's eet.
En overweeg direct een volkstuin te nemen.

woensdag 27 juni 2012

prentje en Etsy

Zondagochtend wist ik het opeens.
Ik loop al maanden rond met het idee om een Etsywinkel te openen, maar ik twijfel steeds wat ik zou gaan verkopen. Kaarten, dacht ik een tijdje. Van mijn eigen ontwerpen. U weet wel, gekke poppetjes in een poppenhuisinterieur (ik heb laatst trouwens nog een ge-wel-dig oventje op de kofferbakmarkt gescoord, die houdt u nog van me tegoed).

Maar ik houd ook van iets tastbaars, tastbaarder dan een kaart. Ik hou eigenlijk vooral van poppetjes (daarom ben ik ook zo'n sucker voor merchandising; vooral van heule leuke films).
En ik hou van Frida Kahlo. En van gehaakte dingetjes. En van hout. En van stofjes (ook al kan ik de naaimachine niet hanteren). En van schilderen.

Als ik dat nou eens allemaal combineer, en Fridapoppetjes ga maken, dacht ik zondagochtend. En deze ga verkopen in mijn eigen Etsywinkel. En dan maak ik visitekaartjes van mijn leader.
Boy, ik zag het helemaal voor me.

Woensdag had ik eindelijk tijd om mijn plan tot uitvoer te brengen. De eerste ging lekker. Bij de tweede schoot ik uit met de zwarte verf: Frida leek opeens verdacht veel op Ringo Starr.
De twijfel sloeg meteen weer toe. Was ik wel een ambachtvrouw? Of was ik toch vooral van de concepten?

Nu zit ik weer in een existentiële crisis. Misschien moet ik ook gewoon maar doorzetten.
Anyway, het duurt dus nog wel even voor die Etsywinkel open gaat.

Gelukkig heb ik één gelukte Frida, mijn prototype (en een Ringo Starr).

dinsdag 26 juni 2012

prentje en Flow

Ik ben weer voor de bijl gegaan: toen ik zag dat je een strandstoel van Kitsch Kitchen kreeg bij een nieuw abonnement op Flow, kon ik het niet laten.
(De doos waarin ie zat, was ook leuk, trouwens.)

Tot dit jaar had ik altijd al een abonnement, maar de laatste nummers kocht ik ook gewoon los (anders is De Stapel niet compleet), dus wat dat betreft kon ik mezelf net zo goed weer lid maken.
En nu nog de zon hè. Tot die tijd zet ik gewoon de stoel midden in de kamer, schenk mezelf een Mexicaans biertje in, en pak De Stapel erbij.

En droom ik over betere tijden.

maandag 25 juni 2012

prentje en de Kameleon

Omdat mijn schoonfamilie vakantie vierde in Friesland, besloten we gisteren met z'n allen naar Terherne te gaan; het Kameleondorp.

Ach, de Kameleon. Wat genoot ik vroeger van die boeken. Sietse en Hielke die fijn de hele dag een beetje rondtoerden in hun stoere boot en spannende avonturen beleefde. Ik beleefde niet zoveel, als kind. En op deze manier toch weer wel. En dankzij mijn Friese roots voelde het ook vertrouwd.

Helaas kwam het met bakken uit de hemel, dus werd onze avontuur beperkt tot het overdekte gedeelte. 
Hierin was een gedeelte van het dorp nagebouwd, waaronder de smederij van de familie Klinkhamer, en hun huisje.  
Nog wat ouderwetsche beelden uit het dorp:
Dat waren me toch een boefjes, die jongens. Maar met een goed hart hè. 

Gelukkig heb ik mijn eigen Sietse (of Hielke)

zaterdag 23 juni 2012

prentje en de Verkadefabriek

Omdat Zoon gisteren klaagde over pijn aan zijn been nadat hij iets te enthousiast gebruik had gemaakt van de stormbaan op het Zomerfeest afgelopen donderdag, hoefde hij gisteren niet naar school.

Maar na zo'n dag samen thuis waren we wel weer even toe aan iets anders. Alleen had hij nog steeds een beetje pijn met lopen, dus ons huisje aan zee viel af.
Nu heb ik als cinefiel Zoon al flink aangestoken: we gaan graag naar de bioscoop samen. En sinds een tijdje hebben we daar een extra laag aan toegevoegd: we gaan naar films die net in première gaan, en nog niet overal draaien. Nog voor de recensie in de krant staat, zeg maar.

Onze keus viel dit weekend op Brammetje Baas. Er zijn drie bioscopen in Nederland waar deze vandaag in première ging, waaronder de Verkadefabriek in 's Hertogenbosch. Kwam dat even goed uit: daar wilde ik al een tijdje naartoe, en bovendien hadden ze een parkeerplaats naast de bioscoop, zodat Zoon niet ver hoefde te lopen.

Wat een geweldige plek, die Verkadefabriek. Er worden geen koekjes meer gemaakt, maar het is nu een soort van culturele ontmoetingsplaats geworden met een theater, bioscoop en restaurant.
Ik laat u even wat beelden zien:
En ook buiten is het feest:
Zou ik bijna de film nog vergeten. Brammetje Baas is een heerlijke film, vol visuele vondsten, over een druk jongetje dat ook een beetje moe wordt van zichzelf.
Zo'n fijne film in zo'n mooie omgeving is een feestje voor alle zintuigen. (Tja, we waren in Den Bosch tenslotte, dus ik kon deze jongen ook niet weerstaan):

maandag 18 juni 2012

prentje en Vaderdag

Eigenlijk had ik dit logje gisteren willen schrijven. Toen het ook daadwerkelijk Vaderdag was. Maar dankzij een flink portie werkstress en een mislukte voetbalwedstrijd (eigenlijk een combinatie van die twee) lukte dat helaas niet. Dus doen we vandaag nog maar even of het Vaderdag is, of was. Ach, laat ook maar, het wordt me te ingewikkeld.

Gisteren reden we op hoop van zegen naar de kust, en hoera, de zon ging steeds feller schijnen. Onze eerste stop was bij mijn favoriete kofferbakmarkt, waar ik bovenstaande fijne gehaakte opa vond. Dat kwam goed uit, ik moest nog een cadeautje voor mijn papa, dus ik dacht: ik koop er een mooie bloemenmand bij en klaar is dochter.

Tevreden streken we neer op ons lievelingsterras Zilte Zoen. Waar Zoon stralend het terras op stormde, nadat hij van de Zandheuvel, pardon Klimduin, was gerend.
Let ook even op zijn shirt mensen; dit zijn minicaravannetjes.
Enfin, toen brak de zon pas echt door, en togen we richting strand.
Nou vooruit, nog een van Zoon en zijn leuke shirt:
Wat een Hollandse foto, vindt u niet?

Toen werd het echt tijd om langs mijn vader te gaan.
En moest de wedstrijd nog beginnen...
(Maar laten we het daar maar niet meer over hebben).

zaterdag 16 juni 2012

prentje en de stad

Het weer kon twee kanten op. De grote vraag vandaag: gaan we naar ons huisje aan zee of naar de stad? We kozen voor het laatste (ook omdat we nog geen vaderdagcadeautje hadden.)

Toevallig zag ik van de week dat er een leuke film ging draaien: Een monster in Parijs. Een animatiefilm over een monster in het Parijs van 1910.

Dus daar gingen we eerst heen. Wat de film bijzonder maakt, is de liefdevolle manier waarop de Franse hoofdstad is vormgegeven.
Het deed me weer beseffen hoeveel ik van de sfeer van bepaalde steden hou (en gelukkig heeft mijn eigen stad ook magische plekken, zie foto bovenaan; de tunnel die Zoon zelf vandaag gevonden heeft).

En wat een toeval: in de boekwinkel stuitte ik op dit boekje:
De vormgever Vahram Muratyan, opgegroeid in Parijs, besloot om een tijdje in New York te gaan wonen en startte een blog om de verschillen tussen de twee steden weer te geven. Deze blog werd een boek, en dat heb ik in mijn handen.
Ik hou van de minimalistische, iconische manier waarop hij de verschillen weergeeft. Er staat niets te veel, en toch is het onmiddellijk herkenbaar:
Alles klopt in het boekje, van het lettertype tot het kleurgebruik.
Fijne inspiratie.

Goede keuze dus, de stad (en zelfs voor het vaderdagcadeautje zijn we geslaagd.)