zaterdag 14 mei 2011

prentje en de wiebeltand

'Ik hoop niet dat mijn tand eruit gaat als ik ga logeren', zegt Zoon. 'Ik ook niet', zeg ik, want wiebeltanden moeten er gewoon thuis uit gaan. Zodat ze onder het kussen kunnen worden gelegd, waarna de Tandenfee ze op kan komen halen.

Enfin, Zoon gaat dus logeren. Bij een vriendje. Nou gebeurt dat niet zo vaak, dus Man en ik nemen het er even van. Eerst uit eten op een terras, en vervolgens in hetzelfde gebouw (Louis Hartlooper complex) naar een Franse film (Angele et Tony). Ik hou erg van filmhuisfilms. En helemaal als ze uit Frankrijk komen, dus dat komt mooi uit.

Vlak voordat de film begint, krijgen we een sms'je. Zoon heeft goed gegeten (jahaa, wel altijd bij anderen) en gaat nu slapen. De mama van het vriendje eindigt haar sms'je met: 'wat hebben jullie toch een heerlijke Zoon.' Vervuld van moedertrots begin ik aan de film. Waarin de relatie tussen een moeder en haar zoon centraal staat. Fijn.

Als we thuiskomen, valt de stilte over me heen. Kon ik hem nu maar even een knuffel geven.
Thuis zijn en  toch heimwee hebben.

De volgende ochtend sta ik te popelen om hem op te halen. Hij kijkt nauwelijks op als ik de kamer binnen kom. 'O hoi mam, mag ik nog even blijven spelen?'

Nee, Zoon, dat mag niet, want je moeder wil met je knuffelen. Zijn wiebeltand zit er trouwens nog in. Die valt er pas uit als hij vijf minuten thuis is. Blijkbaar wil de wiebeltand ook graag thuis worden opgehaald door de tandenfee.

De hele middag zit hij met zijn tong tussen zijn tanden. Hij slist nu ook een beetje, wat hem nog charmanter maakt. Trots poseert hij in zijn kamertje.

Als het bedtijd is, wordt hij wat stiller. Als ik vraag wat er aan de hand is, geeft hij aan dat hij met een dilemma zit. Het was zijn gelukstand, en als hij hem onder zijn kussen legt, is hij hem kwijt. Maar als hij dat niet doet, loopt hij een euro mis.

Hij besluit toch eieren voor zijn geld te kiezen. 'Ik mis mijn tand', zegt hij terwijl hij me met zijn grote blauwe ogen droevig aankijkt.

Aantekening voor de tandenfee: niet vergeten de tand vanavond op te halen. 

3 opmerkingen:

  1. Wat mooi dat de tand er thuis uit is gekomen, en dat zoon toch eigenlijk een engeltje is... Groetjes Esther

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ah...lief! En het is inderdaad een heerlijk mannetje. Maarre...dat behang...moeten die helicopters niet om en om ...;-) ;-) (flauw grapje).

    En ja,....Franse films, kan er geen genoeg van krijgen. Maar er is ook een hele leuke Italiaanse: Pane e Tulipani. Je kan hem van mij lenen.
    Liefs!

    BeantwoordenVerwijderen